Als je online naar 'prullenbakkunst' zoekt, vind je een zee van afvalkunst die is hergebruikt uit afvalmaterialen. Op verschillende punten slordig. In tegenstelling tot avant-gardisten in de 20e eeuw heeft trash art in het digitale tijdperk een heel andere betekenis gekregen. Wat veranderde? In letterlijke zin is er veel meer veranderd.
Inhoudsoverzicht
Wat is TrashArt precies? Het begin van een cryptokunstbeweging 2024
Het experiment begon precies een jaar geleden, begin 2020, vóór alle buzz rond de recordverkoop en alle media-aandacht.
Met behulp van nieuw beschikbare marktplaatsen voor digitale verzamelobjecten, experimenteerden een paar kunstenaars met het slaan van digitale kunst op de blockchain.
Er zijn een aantal platforms waar iedereen lid van kan worden, zoals Rarible, en andere, zoals SuperRare, waarvoor artiesten een profiel ter beoordeling moeten indienen.
De tijd was er een van experimenteren, ontdekken en innoveren, net als het heden.
De oorspronkelijke NFT-marktplaatsen werden gehouden in de context van een machtsstrijd, waarin deelnemers kunst in al haar vormen verdedigden, net zoals Foucault de vloeibaarheid van waarheid en macht onderzocht.
De term Trash Art is bedacht door de kunstenaar @spacedivers om een sociale beweging binnen de vroege cryptokunstscène aan te duiden. In het begin was het gewoon een grap voor een luie gif, dus eigenlijk was alles trash art.
Een van de eerste kunstenaars die experimenteert in de ruimte is Kamisama, die deelt dat hij graag foto's maakt van objecten die mensen niet als kunst zouden beschouwen en ze animeert.
Kamisama beschrijft apps zoals PhotoMosh als de "luie manier" om elkaars werk te remixen, en hij gebruikt de uitdrukking om het gebruik van PhotoMosh door Trash Artists te beschrijven.
Maar samengestelde platforms en sommige verzamelaars hadden een heel andere houding. Kunstenaars verdedigden zelfexpressie op Twitter, dat een forum werd voor verhitte debatten over de kwaliteit van de kunst. Mohini, die samen met andere artiesten, waaronder @oculardelusion, @SugarClub_ en @ShaolinShoppe, heeft bijgedragen aan de ontwikkeling van de gemeenschap, zegt: "Ze hebben daar niet eens het woord kunst geplaatst. Ze noemden het gewoon spam.”.
@Jay_Vertraging, @yelitzardgz, @Ferris_Bullish, @CollinsCustomIP, en @hiram_mesa onder andere.
De schorsing van cryptokunstenaar Robness voor een hergebruikte afbeelding van Home Depot's 64 GALLON TOTER uit stock footage was een cruciaal moment voor de industrie.
"Het was totale BS, en artiesten van grote namen legden de rest van ons regels op. CryptoYuna, een kunstenaar en curator die actief is geweest in de ontwikkeling van Trash Art, zegt dat verzamelaars met geld van invloed waren op wat platforms met kunstenaars deden.
Naar mijn mening begon Trash Art als resultaat van een groep vrienden die zagen dat een van hun vrienden werd verbannen uit SuperRare toen hij PhotoMosh gebruikte om afval te verwijderen. We kwamen in opstand en verlieten de beruchte poort met een website die de Sotheby's van de cryptokunstwereld wilde zijn. Dus we noemden het luie kunst en vertrokken.
Duizenden replica's van vuilnisbakken van Robness' 64 Gallon Toter werden in alle soorten en maten gemaakt door leden van de gemeenschap als een symbool van protest en eenheid.
Als reactie op de absurditeiten van die tijd creëerde CryptoYuna 'Illegal TRASH quarantined' als een humoristische reactie daarop. Het nummer is illegaal omdat ik de prullenbak van een andere artiest (mijn goede vriend) heb gestolen, het opnieuw heb gemixt, er een masker op heb gezet en het heb geslagen.
Ze legde de nadruk op kwesties over wat kunst is, hoe kunstenaars de werken van anderen moeten remixen en auteursrechtelijke kwesties.
"Vuilnisbakken begonnen door de NFT-ruimte te vliegen, kettingen kruisend en onderweg kunstenaars samengebracht", lacht Bitjamin, wiens kunstwerk Prayer at the Mound een figuur toont die knielt voor een vuilnisbak en tot hem bidt.
Kisama heeft zelfs een prullenbak gemaakt die draagbaar is voor de digitale rel om afval naar toe te brengen cryptovoxels, een virtuele wereld die gebruikers bezitten en beheren.
Verder heb ik een pep toegevoegd om het punt duidelijk te maken; "Het leek alsof de poortwachter destijds echt tegen Robness en trash art was, evenals tegen Pepe.". Ik heb ze natuurlijk gecombineerd”, legt Kamisama uit.
Collectieve energie is een drijvende kracht geweest achter het succes van de beweging. “Naar mijn mening is trash art een gemeenschappelijke uiting van respect tussen kunstenaars.
Door het tegenovergestelde standpunt in te nemen tegenover de kunstcritici, zegt Bitjamin dat mensen niet zo geneigd zouden zijn om hun werken te publiceren en te publiceren.
De gemeenschap, evenals het digitale medium, hebben Mohini mogelijkheden geboden voor zelfexpressie, net als Bitjamin en vele anderen. "Ik raak verslaafd aan Trash-kunst in plaats van games, omdat er geen regels zijn en ik niet precies hoef te zijn", zegt ze.
Dit hele debat doet me denken aan hoe mensen in de vorige eeuw reageerden op de readymades van dadaïsten. Andere platforms kunnen nog steeds onbuigzaam zijn in termen van hun beleid, hoewel sommige verzamelaars een waardering hebben ontwikkeld voor afvalkunst.
Als een productieve maker van de Trash Art-beweging en onlangs verbannen uit de samengestelde marktplaats Foundation vanwege zijn lage inspanning "NFT", is Max Osiris een voorbeeld van de voortdurende censuur.
Osiris creëerde op slimme wijze een afbeelding van het urinoir van Duchamp, met de handtekening van Robness in plaats van die van Elsa Von Freytag-Loringhoven, naar aanleiding van het artikel van Cointelegraph over Robness in 2020.
De kunstcriticus Kenny Schachter noemde onlangs ROBNESS URINAL en het bredere scala aan afvalkunstwerken als twee van NFT's topkeuzes, ondanks de verwijdering van Osiris uit Foundation.
Met meer experts uit de traditionele kunstmarkt die toetreden tot de crypto-kunstgemeenschap, zullen nieuwe stemmen in de dialoog worden gebracht om context en betekenis toe te voegen.
Trash Kunsthistoricus en kunstenaar Eric Paul Rhodes is een prominente figuur geweest in het documenteren van de evolutie van deze kunstvorm.
Trash Art is een voortzetting van de voortdurende revolutie in ons begrip van wat kunst is, zoals hij uitlegt. "We hebben de term overgenomen en geïntegreerd in wat we al aan het doen waren", zegt hij.
Een eeuwenoud begrip van de kunstgeschiedenis blijkt ook wanneer we het hebben over dada en het impressionisme. Ook Trash Art zal in de toekomst een belangrijke rol gaan spelen. Achteraf bezien was de invloed van de community op Rarible grotendeels te danken aan trash-art, merkt hij op.
Trash Art kan worden onderverdeeld in drie categorieën: beweging, meme en esthetiek. Parallel aan de evolutie van Trash Art, evolueerden ook de drie elementen, waardoor kunstenaars hun vaardigheden konden verbeteren en hun visie konden uitbreiden, terwijl ze voortbouwen op wat een Trash Artist voor hen betekent.
Volgens Eric evolueert Trash Art: "Er is het Graffiti Queens-project van CryptoYuna, het RATS-project van JayDelay en Max Osiris die de Foundation moet verlaten - hij stelt nog steeds de vraag - wat is kunst?."
Evenzo wijst Amanda Silberling er in Observer op dat de kwesties rond de kern van wat we als kunst beschouwen en hoe we waarde toekennen in het tijdperk van mechanische (digitale!) reproductie, centraal blijven staan in het debat over Trash Art.
We worden gedwongen om dingen die we lang voor waar hielden opnieuw te evalueren en vragen te stellen die we moeten beantwoorden naarmate we nog meer het digitale tijdperk ingaan. Dat is toch juist het punt van kunst? De werken zijn goed ingeburgerd als een crypto kunstbeweging, of ze nu slechts trollen waren of niet.
â € <â € <Het gewicht van cryptokunstverzamelaars en NFT-walvissen
Robness beweert dat de cryptokunstbeweging in juridische problemen kwam toen kunstenaars kunst begonnen te kopiëren en er NFT's van te maken. Zo begonnen NFT-marktplaatsen artiesten op hun platforms te controleren.
Een grote impact op de platforminkomsten wordt gemaakt door kunstverzamelaars en walvissen (individuen die grote hoeveelheden van een specifiek digitaal bezit bezitten) op NFT-platforms.
Blijkbaar wordt zelfs curatie op platforms volgens Robness beïnvloed door verzamelaars. Zo verwijderde een verzamelaar Osiris van KnownOrigin nadat hij had gedreigd te stoppen met kopen van de site. In plaats van "uit te kijken voor de verzamelaars", zouden de platforms in plaats daarvan artiesten moeten "beschermen".
Uiteindelijk stelt trash art de poortwachterij in de kunstwereld in vraag. Nu blockchain een revolutie teweegbrengt in digitale kunst, daagt trash art traditionele opvattingen over kunst uit en dwingt mensen om verder te kijken.
Er is een speciaal museum voor afvalkunst in CryptoVoxels genaamd $TRSH-galerij. Ondanks zijn groeiende populariteit in de crypto-kunstgemeenschap, heeft de beweging nog een lange weg te gaan.
Links
